موج اینترنت اشیا وقتی شروع شد که شرکت NEST توسط گوگل به ارزش سه میلیارد و دویست میلیون دلار خریده شد (هر چند در سال ۱۹۹۹ واژه اینترنت اشیا خلق شده بود). اما نکته قابل توجه این است که قبل از این جریان نیز مفهوم اینترنت اشیا در قالب شبکه سنسورهای بی‌سیم (WSN) وجود داشت.
۱- اینترنت اشیا یک تغییر تکنولوژیک است نه یک روند
در بسیاری از رسانه‌ها و گفت‌وگوها این گونه بیان می‌شود که اینترنت اشیا یک روند است. اگرچه این مفهوم از نظر اقتصادی و گرایش جریانات مالی به سمت بازارهای جدید مبتنی بر اینترنت اشیا صدق می‌کند. اما از نگاه کلان باید گفت که این مفهوم از قبل با شکل دیگری (WSN) وجود داشته و امروزه با شکل جدیدی از انواع فناوری‌های مرتبط با آن (لایه‌های مختلف فناوری‌های درگیر با IoT اعم از ارتباطی، سنسور و …) در حال توسعه است. در نتیجه نمی‌توان اینترنت اشیا را محدود به یک دوره زمانی در نظر گرفت در حالیکه اتلاق واژه روند این محدودیت زمانی را ناخودآگاه برای آن تصویر می‌کند.
۲- اینترنت اشیا یک هزینه تحمیلی و اضافی نیست بلکه صرفه جویی در هزینه است
برداشت برخی از افراد این است که محصولات اینترنت اشیا یک هزینه جدید و غیر ضروری است. یک کالای لوکس است که استفاده از آن هزینه‌های بیهوده به اقتصاد (فردی/اجتماعی) را تحمیل می‌کند. اما روی دیگر سکه نشان می‌دهد که هدف اصلی اغلب کاربردهای اینترنت اشیا در راستای کاهش هزینه و زمان طراحی شده است. در واقع یک محصول اینترنت اشیا بشرطی که به درستی مراحل تحقیقات بازار، طراحی و … را طی کرده باشد با این هدف به بازار عرضه می‌شود که Out of Pocket کاربر خود را کاهش دهد. به تعبیر دیگر به دنبال این است که هزینه‌های جاری و بلند مدت کاربر را کاهش دهد و زندگی بهینه‌تری (از نظر اقتصادی و رفاه) برای وی به ارمغان آورد.
با چند نمونه مثال می‌توان این گزاره را بهتر تبیین کرد:
استفاده از محصولات سلامت هوشمند مانند گجت کنترل ضربان قلب برای پیشگیری از سکته، مراقبت مستمر از بیمار و در نهایت کاهش هزینه‌های سربار، پرستاری، درمان و بستری
استفاده از محصولات مدیریت انرژی در راستای کاهش هزینه انرژی، بهینه‌سازی گرمایش-سرمایش، پیشگیری از بیماری ناشی از سرمایش و …
بهره‌گیری از سیستم‌های خانه هوشمند و ساختمان هوشمند برای بهبود شرایط زندگی، صرفه‌جویی در زمان، افزایش راندمان فردی، پیشگیری از حوادث غیر مترقبه و در نهایت بهره‌وری اقتصادی خانوار
۳- اینترنت اشیا در حال آمدن نیست، بلکه هم‌اینجاست
متاسفانه تصور اغلب افراد در این است که چون ایران فاصله زیادی با رشد فناوری در دنیا دارد، از اینرو در این حوزه فناوری نیاز چندسالی طول می‌کشد تا به مرحله بهره‌برداری و رشد برسد. باور فوق فقط محدود به مردم عامه نیست بلکه برخی مدیران ارشد سازمان‌ها و شرکت‌های مرتبط نیز چنین نگاهی دارند. این در حالی‌است که شرکت‌های خارجی ایران را از منظر یک بازار پرسود برای اینترنت اشیاء هدف گرفته‌اند.
بعنوان مثال شرکت بوش هزینه‌های سربار زندگی در ایران را در برخی کالاهای مصرفی خانوار ایرانی مطالعه کرده است و خدماتی که برای بازار ایران طراحی کرده با رویکرد کاهش هزینه در نظر گرفته شده است.
در نهایت این باور می‌بایست پذیرفته شود که اینترنت اشیا قرار نیست چند سال آینده به ایران بیاید ببکه در شُرُف آمدن است، چه اینکه خودمان دست به کار شویم یا دیگران.
